‼️ موسسه ملک پور هیچ گونه خدماتی برای پناهندگی ارائه نمی کند و مطالب این صفحه تنها جهت ارتقا اطلاعات شما عزیزان و آشنایی با خطرات پناهندگی ارائه می گردد. ‼️
پناهندگی در چین
پناهندگی در کشور چین از جمله را حل هایی می باشد که افراد خارجی برای مهاجرت به چین پیشرو دارند . پناهندگی در کشور چین را موسسه مشاوره ای MIE به افراد توصیه نمی نماید .در زمینه پناهندگی در کشور چین دو ماده قانونی وجود دارد که عبارت اند از ماده 32 قانون اساسی و ماده 46 قانون ورورد و خروج.همچنین در مورد پناهندگی در کشور چین پیش نویسی در حال تهیه است که هنوز تصویب نگشته است و در صورت تصویب می تواند به افرادی که قصد پناهندگی در کشور چین را داردند کمک نماید .این مقاله با عنوان پناهندگی در کشور چین متعلق به موسسه مشاوره ای MIE می باشد .
چکیده :
در زمینه پناهندگی در کشور چین دو ماده قانونی در قانون چین وجود دارد که به این موضوع اشاره نموده است .مورد اول ماده 32 قانون اساسی چین می باشد و مورد بعدی ماده 46 قانون ورود و خروج می باشد .با وجود اینکه کشور چین در سال 1982 به معاهده مربوط به پناهندگی و پروتکل آن پیوست ولی قانونی خاص و جامعی در زمینه پناهندگی در کشور چین در قوانین کشور چین موجود نیست .در این مقاله به بررسی انواع پناهندگان چینی و چگونگی پناهندگی در چین آنها پرداخته خواهد شد .این مقله متعلق به موسسه مهاجرتی مهاجرتی موسسه MIE می باشد که اماده ارائه مشاوره و راهنمایی در این زمینه می باشد .پناهندگی به چین روشی غیر قانونی برای کسب اقامت می باشد و مطابق با قانون ایران جرم می باشد لذا موسسه مشاوره ای MIE به متقاضیان پیشنهاد می نماید تا از این روش اجتناب نمایند و از روش های قانونی برای کسب اقامت و تابعیت استفاده نمایند که برای این مهم این موسسه آماده ارائه مشاوره می باشد .
پناهندگی در کشور چین.:
چین در سپتامبر 1982 به کنوانسیون 1951 و پروتکل 1967 در رابطه با وضعیت پناهندگان ملحق گشت .ولی با وجود الحاق چین به این معاهده ،حقوق داخلی آن در زمینه پناهندگی همچنان در حال توسعه است و تنها مواد مربوط به پناهندگی در قانون چین ماده 32 قانون اساسی چین و ماده 46 قانون ورود و خروج می باشد .ماده نخست اصل عملی را در زمینه پناهندگی اشاره نموده است و بیان می دارد که کشور چین ممکن است پناهندگی را به خارجیانی که به دلایل سیاسی درخواست پناهندگی نموده اند اعطا نماید .و در ماده اخیر بیان گردیده است که پناهندگان و پناه جویان ممکن است در چین کارت شناسایی کسب نمایند .هم اکنون قانون جامع و کاملی که طیف گسترده ای از مسائل پناهندگی و پناه جویان را در بر بگیرد در حال بررسی می یاشد .
(unhcr) که همان کمیسیار عالی امور پناهندگان در دفتر پکن می باشد ؛به ثبت نام پناهندگان و تعیین وضعیت پناهندگان در چین می پردازد .شخصی که به عنوان پناهنده شناخته شده است مجاز است به صورت موقت ،در زمانی که کمیساریای عالی امور پناهندگی در حال تعیین یک راه حل پایدار می باشد ،در چین اقامت نماید . و این راه حل نیز در بیشتر موارد شامل اسکان در یک کشور سوم می باشد .
پناهندگان غیر هند و چینی به عنوان پناهندگانی شناخته می شوند که حق کار و اشتغال در چین را ندارند و آن ها به وسیله کمیساریای عالی امور پناهندگان در چین از لحاظ مواد غذایی و،مسکن ،بهداشت ،و اموزش و پرورش کودکان پشتیبانی می شوند .علاوه بر ماده 46 که به صورت خاص به مسائل مربوط به پناهندگی و پناه جویان اشاره نموده است می توان به به سایر قوانین چینی همانند قانون ورود و خروخ خارجیان و افراد بی تابعیت نیز اشاره نمود.
مانند اینکه خارجیانی که 16 سال سن دارند و یا مسن تر هستند باید اسناد و مدارک خود را برای معاینه توسط نهادهای امنیت عمومی همراه خود داشته باشند .خارجیان همچنین باید مجوز اقامت خود را به نهادهای امنیت عمومی که در آجا اقامت دارند نیز تسلیم نمایند .هتل ها نیز باید اطلاعات مربوط به مهمانان خارجی خود را به نهادهای امنیت عمومی گزارش دهند.
پناهندگان در چین به چند گروه تقسیم می شوند که به آن ها اشاره می شود :
1-پناهندگان هند و چین (Indo chines refugees)
جمهوری خلق چین (prc) یکی از ده کشور برتر جهان در زمینه پذیرش پناهنده می باشد که توسط کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان شناخته شده است و هنوز هم میزبان بسیاری از پناهندگان می یاشد.در اواخر سال 1970 چین حدود 000/260 پناهنده که از ویتنام به چین فرار نموده بودند را پذیرفت و آن ها را در قسمت جنوبی چین سکونت داد .بسیاری از پناهندگان هند و چینی ؛قومی چین بودند .بر طبق گذارش UNHCR پناهندگان هند و چین و فرزندان آنها تحت حمایت دولت چین قرار دارند .
2-پناهندگان غیر هندو چین :
غیر از پناهندگان هند و چین ؛چین تعدادی پناهنده را قبل از اواسط سال 1990 جلب نمود .در دهه گذشته تعداد پناه جویان و پناهندگان چینی افزایش یافته است و این کشور تبدیل به یک مقصد برای مهاجرت مخلوط به دلیل زمینه های اقتصادی و جغرافیایی خود گشت .
3-جریان اتباع خارجی آواره از کشورهای همسایه :
جریان گسترده ای از خارجیان آواره از کشورهای همسایه همانند کره شمالی و برمه (میانمار )وارد کشور چین شدند ولی دولت چین آنها را به عنوان پناهنده به رسمیت نمی شناسد .این مهاجران بدون مدرک کره شمالی از اواسط سال 1990 به چین وارد شدند و به عنوان مهاجران اقتصادی غیر قانونی شناخته می شوند .
بیش از 000/30 نفر از قوم اواره کوکانگز (KOKANG ) که قومی آواره با درگیری های مسلحانه در برمه بودند ؛در سال 2009 به چین سرازیر شدند .دولت چین در اردوگاه ها را به روی آن ها گشود و سایر امکانات بشر دوستانه را در اختیار آن ها قرار داد .با این وجود مقامات چینی آن ها را به عنوان پناهنده نمی شناسند .
قوانین موجود در زمینه پناهندگی در کشور چین :
چین در دسامبر 1982 به کنوانسیون 1951 مربوط به وضعیت پناهندگان و پروتکل 1967 پیوست .ولی با وجود الحاق به این معاهده ,قانون داخلی چین در زمینه پناهندگی همچنان در حال توسعه است و تنها یک ماده در قانون اساسی به بیان اصول کلی در مورد مهاجران پرداخته است و یک ماده هم در قانون ورود و خروج به وضعیت پناهندگان اشاره نموده است .که در ذیل به اشاره قوانین موجود در زمینه پناهندگی در کشور چین پرداخته خواهد شد .
1-ماده 32 قانون اساسی چین :
در ماده 32 قانون اساسی چین به صراحت اشاره شذه است که ممکن است پناهندگی در چین به اتباع خارجی که به دلایل سیاسی خواستار آن هستند اعطا شود .
2-قانون ورود و خروج سال 2012 :
قانون PRC در زمینه قانون ورود و خروج تصویب گشت که جایگزین قانون سابق ورود و خروج شهروندان و خارجیان دولت چین گشت .در 1 جولای سال 2013 ؛قانون جدید ورود و خروج کشور چین به پناهندگان اجازه داد تا کارت شناسایی کسب نمایند .مطابق با ماده 46 قانون ورود و خروج ،خارجیانی که درخواست پناهندگی در چین را دارند ؛در طول فرایند غربالگری ؛در چین اقامت می نمایند .ماده 46 یک گام مثبت در ارائه یک زمینه قانونی برای پناهندگانی که در چین زندگی می کنند تلقی می شود .اذعان به این موضوع که پناهندگان و پناه جویان حق دارند که کارت شناسایی داشته باشند ؛موجب تقویت آینده پناهندگان چینی در بهرهمندی از حقوق کشور چین همانند حقوق کار و تحصیل می شود .
3-پیش نویس قانون پناهندگی:
تلاش ها برای ایجاد قانون پناهندگی جامع در سال 1990 اغاز شد .در سال 2012 پیش نویس مقررات در تعیین وضعیت و اداره پناهندگان توسط مقامات دولت مرکزی آماده شد که در صورت تصویب آن می توان تعریفی از پناهندگی ،مقامات ذی صلاح در زمینه پناهندگی ،تعیین وضعیت پناهندگان ،اقامت موقت ،و بازگگشت پناهندگان ارائه نمود .
1)مسائل پناهندگی پناهندگان :
گرچه یک ماده در قانون ورود و خروج به صورت خاص به مسئله پناهندگی اشاره نموده است ولی پناهندگان و پناه جویان موضوع قوانین دیگر در زمینه افراد خارجی و بی تابعیت که در قوانین دیگر به آن ها اشاره شده است قرار می گیرند .
2)پذیرش پناهندگان و سیستم های انتقال مواد پناهندگی :
به غیر از ماده 46 قانون ورود و خروج ؛هیچ قانون خاصی در رابطه با پناهندگی در قانون چین وجود ندارد و هیچ مرجع صالحی در امور پناهندگان به صراحت در قانون چین برای رسیدگی به امور پناهندگی تعیین نگشته است . وزارت امنیت عمومی باید پاسخگوی مسائل مربوط به شناخت وضعیت پناهندگی و بازگشت مهاجران باشد و وزارت امور مدنی باید نسبت به مسئله سکونت و اسکان پناهندگان توجه نماید . ولی هیچ قانونی در مقررات چین آن ها را به صراحت به عنوان مقام صالح نشناخته است .
در عمل ثبت نام و تعیین وضعیت پناهندگان غیر هند و چین به طور کلی توسط دفتر (UNHCR) پکن انجام می شود .بنابر گزارش این دفتر پناهنده مجاز است تا به صورت موقت تا زمانی که کمیساریای عالی پناهندگان به دنبال یک راه حل پایدار است در این کشور اقامت نماید .
3)پناهندگان پس از رسیدن به مرز :
ماده 20 قانون ورود و خروج اجازه می دهد تا هر خارجی که بنا به دلایل بشردوستانه احتیاج به ورود به چین را دارد ،وارد چین شود پیش از آنکه مقامات صالح چینی درخواست ویزا و اقامت او را بررسی نمایند .
4)تعیین وضعیت پناهندگان :
تعیین وضعیت پناهندگان عموما توسط دفتر پکن (UNHCR)انجام می شود و مقامات دولتی وارد این مباحث نمی شوند .پناهندگان تحت ریاست کمیساریای عالی پناهندگان شناخته شده اند .
5)اقامت و کمک به پناهندگان :
پناهندگان غیر هند و چینی عموما به عنوان بیگانگانی که حق کار کردن ندارند شناخته می شوند .در نوامبر 20113 ،کمیساریای عالی پناهندگان اجازه داد تا کودکان پناهنده در پنج استان چین در مدارس دولتی در شرایطی مشابه با کودکان محلی ساکن چین تحصیل نمایند .
تابعیت :
به طور کلی افراد خارجی یا بی تابعیت که مایل به کسب تابعیت چینی هستند در صورت وجود شرایط ذیل می توانند درخواست تابعیت نمایند:قرابت نزدیک با یکی از تبعه چینی داشته باشند و در چین سکونت داشته باشند و یا سایر شرایط قانونی وجود داشته باشد.یک خارجی که ویزای موقت دارد و وارد یک کشور می شود ممکن اجازه اقامت مطابق با قانون ورود و خروج به او داده شود اگر که ان فرد یک استعداد خاص داشته باشد و یا سرمایه گذار در مواردی که دولت تعیین می کند باشد و یا سایر دلایل انسان دوستانه وجود داشته باشد .در این قانون اشاره شده است که اگر فردی سهم قابل توجه در توسعه اقتصادی و اجتماعی داشته بادش نیز ممکن است اقامت دائم به او اعطا گردد .
تصویر بالا نیز نمایی از کمپ پناهدگان در کشور چین می باشد .
نتیجه گیری :
کشور چین به دلیل موقعیت خوب اقتصادی و جغرافیایی و اجتماعی که دارد همواره مورد توجه خارجیان برای اقامت و کسب تابعیت بوده است .پناهندگی در کشور چین نیزد یکی از روشهای ورود و اقامت در این کشور است که در مجموع به متقاضیان توصیه نمی شود .تا زمانی که روشهای قانونی همچون کار و تحصیل و سرمایه گذاری وجود دارد به افراد توصیه می شود تا از پناهندگی اجتناب نمایند.بسیاری از افراد نیز از پناهندگی در کشور چین و شرایط آن اطلاعات کافی ندارند بنابراین به آن ها توصیه می شود تا با افرادی با تجربه در زمینه مهاجرت همچون موسسه MIE مشورت نمایند تا راههای قانونی را برای ورود به چین و کسب اقامت و یا تابعیت چین در اختیار علاقمندان قرار دهند .این مقاله متعلق به موسسه مشاوره ای MIE می باشد .